Jęczmienowski, Emil(Instytut Archeologii, Uniwersytet Warszawski, 2013)
W artykule przedstawione zostały trzy wybrane zagadnienia dotyczące fortyfikacji limesu rzymskiej prowincji Mezja Górna oraz prowincji powstałych po jej podziale w ostatnim ćwierćwieczu III stulecia n.e. Górnomezyjski limes pokrywa się z biegiem Dunaju na odcinku od Belgradu w Serbii na zachodzie do ujścia rzeki Łom w północno-zachodniej Bułgarii na wschodzie. Większość z omawianych umocnień została wzniesiona na prawym brzegu Dunaju, aczkolwiek część została ufundowana również na lewym. długi okres rzymskiej obecności na tym terenie obejmował niemal 600 lat, poczynając od I w. n.e. a kończąc na przełomie VI i VII wieku. Przez większość tego czasu północna granica tej prowincji była również granicą cesarstwa. od początku II w. n.e. aż do opuszczenia Dacji około 270 roku limes górnomezyjski był wewnętrzną granicą państwa, ale mimo to nie zdecydowano się na całkowite zniesienie stacjonującej tam obsady wojskowej....
Michałowska-Mycielska, Anna(Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, 2014)
The Seym of Lithuanian Jews (Hebrew: waad medinat Lita) was established in 1623 by breaking away from the Jewish seym called the Council of the Four Lands (created about 1580). The main reason for the division of the institution was the dualism of the Crown treasury and Lithuania (Lithuanian Jews were answerable to the Lithuanian treasurer [podskarbi]). The scope of the activity of the Seym of Lithuanian Jews was very broad. Apart from the distribution and collection of taxes, the seym settled all problems important for Jews, which included administrative, economic, religious and social questions. It also regulated issues connected with contacts with non-Jewish institutions and the Christian population. The Lithuanian Waad, like its counterpart in the Polish Kingdom, was dissolved at the convocation seym of 1764 as part of administrative and financial reforms.... Sejm Żydów Litewskich (hebr. waad medinat Lita) został utworzony w 1623 roku przez usamodzielnienie się od sejmu żydowskiego zwanego Sejmem Czterech Ziem (powstałego około 1580). Głównym powodem wyodrębnienia się tej instytucji był dualizm skarbowości Korony i Litwy, przy którym Żydzi litewscy w naturalny sposób podlegali podskarbiemu litewskiemu. Zakres działalności Sejmu Żydów Litewskich był bardzo szeroki. Oprócz rozkładu i poboru podatków państwowych sejm regulował wszystkie istotne dla Żydów kwestie (administracyjne, gospodarcze, religijne, społeczne), a także kwestie kontaktów z instytucjami nieżydowskimi i ludnością chrześcijańską. Waad litewski, podobnie jak koronny, został rozwiązany w czasie sejmu konwokacyjnego 1764, w ramach reform administracyjno-skarbowych.... Das Parlament (der Sejm) der Litauischen Juden (Hebräisch waad medinat Lita) entstand 1623 durch die Teilung des jüdischen Parlaments, dem sog. Sejm der Vier Länder (gegründet um 1580). Der Hauptgrund für die Ausgliederung der Institution war der Dualismus des Finanzwesens von Polen und Litauen, die litauischen Juden unterstanden traditionell dem litauischen Schatzmeister (Pol. podskarbi). Der Zuständigkeitsbereich des Sejms der Litauischen Juden war sehr breit. Neben der Erhebung und Verteilung der staatlichen Steuern war der Sejm für alle für die Juden relevanten Fragen (administrative, wirtschaft liche, religiöse und soziale) zuständig sowie für die Kontakte mit nicht-jüdischen Institutionen und der christlichen Bevölkerung. Ebenso wie in Polen wurde auch der Litauische Vaad während des Konvokationssejms 1764 aufgelöst, im Rahmen der Verwaltungs- und Steuerreform....
Kaim, Barbara(Instytut Archeologii, Uniwersytet Warszawski, 2013)
Podczas trzeciego sezonu wykopalisk na stanowisku Gurukly Depe, w południowym Turkmenistanie, kontynuowano prace zarówno w zachodniej, wyższej, jak i we wschodniej, niższej części stanowiska. Na terenie tej ostatniej, w wykopach 5 N, 6 N i 7 N odsłonięte zostały ściany kolejnych pomieszczeń dużego domostwa powstałego w v wieku, a w wykopach 5 R i 5 S – górne partie murów półokrągłej baszty z pomieszczeniem wewnętrznym, strzegącej wejścia do qala.
Głównym celem prac prowadzonych w zachodniej części stanowiska była rekonstrukcja planu przypuszczalnej warownej rezydencji. Aby odtworzyć przebieg jej północnej fasady, odczyszczono powierzchnię wykopów 12 J, 11 F,11 G i 11 h, usuwając pokrywającą konstrukcje warstwę 10–20 cm. W rezultacie tych prac, na odcinku 40 metrów, odsłonięty został mur grubości 2,4 m, zbudowany z pięciu rzędów kwadratowych cegieł. Rozpoczęto także prace w wykopie 13 I usytuowanym w obrębie południowej części rezydencji. Spośród drobnych zabytków wymienić należy dwie srebrne monety władców sasanidzkich, cztery ostraka, kilkadziesiąt przęślikow i kilka figurek terakotowych....
Synteza historii Danii w XX i początku XXI w. W rozdziale I skrót dziejów Danii w XVIII i XIX w. Synteza uwzględnia najważniejsze wydarzenia historii Danii w XX wieku, z naciskiem na historię społeczną i rozwój duńskiego modelu państwa dobrobytu....
Gilewski, Michał(Międzywydziałowe Towarzystwo Naukowe Badań i Ochrony Światowego Dziedzictwa Kulturowego "Humanica". Uniwersytet Warszawski, 2011)
in lieu of an abstract here is a brief excerpt:
"Starożytni Majowie zamieszkiwali obszary o trudnych warunkach hydrologicznych, na któ-rych opady były sezonowe i nieprzewidywalne oraz brakowało stałych źródeł wody. Stąd też istotne dla tej kultury było zarządzanie zasobami wodnymi. Przy próbie rekonstrukcji świata Majów nale-ży uwzględnić fakt, że krajobraz, który ich otaczał ulegał licznym zmianom na skutek podejmowa-nych działań w celu pozyskania i kontroli zasobów wodnych[...]"...
Kubrak, Oskar; Czapski, Maciej(Instytut Archeologii Uniwersytet Warszawski, 2016)
Fort w Gonio, starożytnym Apsaros lub Apsarus, znajduje się w południowo-
zachodniej części Adżarii, autonomicznej republiki w Gruzji.
Został on wzniesiony w strategicznym punkcie dla rzymskiego garnizonu
wojskowego. Blokował wąski pas nadmorskiej równiny pomiędzy
brzegiem Morza Czarnego (obecnie oddalonym o ok. 0,5 km) i ostatnimi
wzniesieniami Gór Pontyjskich (odległymi o ok. 0,3 km). Obok kasztelu
przebiegała jedyna dogodna droga prowadząca na północ do Sebastopolis
(współczesne Suchumi), a na południe do rzymskich prowincji w Azji
Mniejszej. Około 2 km na północ od Apsaros znajdował się położony
na tym szlaku bród przez rzekę Chorokhi. Taka lokalizacja wyróżniała
Apsaros jako jedną z najważniejszych rzymskich fortyfikacji na tym
terenie. Wchodziła ona w skład Limesu Pontyjskiego lub tzw. Granicy
Pontyjsko-Kaukaskiej.
Badania polsko-gruzińskiej ekspedycji archeologicznej w Gonio-Apsaros
odbyły się dzięki współpracy Instytutu Archeologii Uniwersytetu
Warszawskiego, Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej UW im.
Prof. Kazimierza Michałowskiego oraz Agencji Ochrony Dziedzictwa
Kulturowego Adżarii (Cultural Heritage Preservation Agency of Ajara)
a także Muzeum Gonio-Apsaros. Kierownikiem ze strony polskiej
jest dr Radosław Karasiewicz-Szczypiorski, ze strony gruzińskiej prof.
Shota Mamuladze. Badania wspiera biuro podróży Rainbow Tours S.A....