Książka ta nie jest monografią kierunku istniejącego we współczesnym pisarstwie historycznym zwanego "mikrohistorią". Proponuje natomiast metodę jego analizy i interpretacji, którą nazwałam krytyką historiografii. Krytyka ta ujawnia dialog toczący się w pisarstwie historycznym pomiędzy przeszłością a teraźniejszością, którego odniesieniem jest przyszłość. W Mikrohistoriach historiografia staje się krytyką kultury rozumianą jako refleksja nad człowiekiem (filozofia), jako opowieść pokazująca kim jest człowiek (antropologia) i jak to jest być człowiekiem (etyka). Książka ta włącza się w "etyczny zwrot", który dosięgnął historię. Przenika ją tak ważne obecnie pytanie o dobro historii": gdzie jest owo dobro? i co nim jest?...