Autor interpretuje źródła antykomunistycznego zrywu społeczeństwa z lat osiemdziesiątych jako przejaw walki klasowej. W umiejętny sposób opisuje proces budzenia się świadomości klasowej wśród robotników zaangażowanych w masowy protest przeciwko klasie panującej, która podporządkowała sobie struktury państwowe i ekonomiczne, przykładając się tym samym do wzrostu społecznych nierówności i podziałów.